خازن الکترولیت|فروشگاه اینترنتی مدیالایت

معرفی  خازن الکترولیت

خازن الکترولیتی نوعی از خازن است که از مایع رسانای یونیزه در آن استفاده شده و بیشترین میزان ذخیره برق را نسبت به خازن های دیگر دارد. این خازن‌ها با جابه‌جا بستن پایه‌هایشان جریان زیادی را به خود وارد کرده و منفجر می‌شوند. تعریف دیگری که می‌توان برای خازن های الکترولیتی کرد، این است که این خازن ها از نوع پلاریزه است. یعنی خازن دارای یک قطب مثبت و یک قطب منفی دائمی بوده و بر خلاف خازن‌های نوع دیگر، نمی‌توان جای این دو قطب را با هم عوض نمود. به همین دلیل هم از لحاظ الکتریکی نمی‌توان خازن های الکترولیتی را در یک مدار معکوس بست، به طوری که قطب مثبت آن به منفی منبع ولتاژ و قطب منفی آن به مثبت منبع ولتاژ DC وصل گردد. بسته به مقدار ولتاژ و قدرت منبع و همچنین مدّت زمان قرار گرفتن خازن در این حالت، امکان دارد که خازن آسیب ببیند، داغ شود و حتّی منفجر گردد. به همین دلیل طرز اتصال خازن‌های الکترولیتی بر روی بدنه آن‌ها علامت گذاری می‌شود. باید یادآوری شود که از آنجایی که در ولتاژ AC پلاریته یا قطب‌های منبع، پیوسته در حال تغییر هستند، اتصال خازن های الکترولیتی به منبع ولتاژ AC می‌تواند همان عوارض ناشی از برعکس بسته شدن خازن الکترولیتی به منبع DC به ویژه انفجار آن را در پی داشته باشد. ساختمان خازن های الکترولیتی نیز مانند بقیه خازن‌ها دارای یک آند و یک کاتد است که توسط یک ماده عایق از هم جدا می‌شوند. آند معمولاً از یک صفحه فلزی تشکیل می‌شود. در طی فرایند آندش Anodization یک لایه اکسید بر روی صفحه فلزی آند، تشکیل می‌گردد. این لایه اکسید، نقش عایق را در خازن الکترولیتی به عهده دارد. در این خازن، کاتد عبارت است از یک الکترولیت که ممکن است به صورت جامد، مایع یا ژلاتینی باشد. این الکترولیت لایه اکسید را تحت پوشش گرفته و نقش صفحه کاتد را در خازن الکترولیتی به عهده دارد. به دلیل نازک بودن لایه اکسید میان صفحه فلزی آند و الکترولیت از یک طرف و همچنین سطح زیاد آند از طرف دیگر، ظرفیت خازن الکترولیتی در مقایسه با خازن فیلمی، بسیار بزرگتر است.