معرفی رله
رله یک سوئیچ الکترونیکی است که تحت کنترل سایر مدارات الکترونیکی باز و بسته می شود. در اصل سوئیچ با یک آهن ربای مغناطیسی برای باز و بسته کردن یک یا چند اتصال عمل می کند. این وسیله توسط "جوزف هنری" (Joseph Henry) در سال 1835 اختراع شد. چون رله می تواند مدار خروجی پر قدرتی را نسبت به مدار ورودی کنترل کند می توان آن را به عنوان نوعی تقویت کننده در نظر گرفت. وقتی جریان از سیم پیچ عبور می کند، میدان مغناطیسی حاصل یک میله فلزی را که به طور مکانیکی به یک پایه متصل شده است، را جذب می کند. این حرکت موجب اتصال یا قطع یک اتصال با یک پایه ثابت می شود. وقتی جریان قطع می شود، میله فلزی با نیروی تقریبی نصف قدرت میدان مغناطیسی به محل اولیه خود بر می گردد. معمولا این نیرو توسط یک فنر (spring) تامین می شود، البته از نیروی گرانش (gravity) نیز در موتورهای استارتر صنعتی ممکن است استفاده شود. اغلب رله ها برای عملیات سریع ساخته می شوند. در کاربردهای ولتاژ پایین، کاهش نویز دارای اولویت بیشتری است و در کارکردهای ولتاژ بالا کاهش قوس الکتریکی اولویت بیشتری دارد.
